elizabet van der kooij, diederik klomberg & nico parlevliet | het proces verbaal
trams, fietsers, regenjassen, de laan van meerdervoort, honden en rode rozen
beeldend kunstenaars nico parlevliet en diederik klomberg en componist elizabet van der kooij presenteren een performance over de feilbaarheid van de menselijke waarneming
'een mens heeft maar één aandacht en dat is behelpen.'
het proces verbaal is een typografische performance die wordt uitgevoerd in een multimediale installatie. _de kern wordt gevormd door twee getuigenverklaringen van een incident. _de verklaringen worden live getypt, gefilmd en gelijktijdig op een transparant doek geprojecteerd. _de verhalen verschillen, maar de vergaande overeenkomsten suggereren (onterecht?) dat ze betrekking hebben op hetzelfde voorval. _is die deelverzameling toeval? _is de ene tekst de onmiddelijke weergave van een zojuist opgedane ervaring en de ander de verschoven weergave van de herinnering daaraan?
tijdens de uitvoering wordt de aandacht voortdurend verleid om zich naar elders te verplaatsen, lezend van de linker- naar de rechterprojectie, kijkend naar het beeld van de typende elizabet en diederik daarachter, luisterend en kijkend naar de afstandsbestuurde geluidsinstallatie van nico, die het geheel van een hitchcock-achtige spanning voorziet, naar de elektronisch gemanipuleerde aanslagen op de remington en de continental
het proces verbaal speelt met de zintuiglijke onrust van het publiek, dat zich daar, ongemakkelijk, bewust van wordt. _het draait daarbij om selectieve waarneming en toont de onmogelijkheid van de objectieve waarheid. _niet dat er iets verborgen blijft: alles is gelijktijdig zichtbaar. _we hoeven maar te kiezen, een hiërarchie aan te brengen. _maar het is juist die evidente transparantie die irriteert. _wat kunnen we zien? _en belangrijker nog: wat hebben we gezien, wat onthouden?
elizabet en diederik kennen elkaar uit de bassistenwereld en diederik en nico uit de wereld van de beeldende kunst. _elizabet had al een tijdje de intentie uitgesproken iets in samenwerkingsverband te willen doen. _diederik attendeerde elizabet op nico’s werk omdat hij geluidssculpturen maakt. _toen er in begin 2010 aanleiding werd gevonden iets uit te proberen in proeflokaal, theater kikker in utrecht, werd er een bijeenkomst belegd waar het idee voor het proces verbaal werd geboren
de gebruikte situatie is geïnspireerd op het eerste hoofdstuk van de novelle graz van bart moeyaert waarin een ongeval met een fietser voor de deur van de hoofdpersoon het verhaal aanjaagt
v.l.n.r.: elizabet van der kooij, nico parlevliet en diederik klomberg
één van de twee afstandsbediende mechanische strijkinstrumenten van nico parlevliet